Πως θα σωθεί η χώρα;

Ο λαός δεν πρόκειται να κουνηθεί από τη θέση του. Γιατί; Είναι απογοητευμένος, μπερδεμένος και παγιδευμένος στην καθημερινή πάλη για επιβίωση.

Δεν υπάρχει εναλλακτική πολιτική λύση, αφού τα ίδια πρόσωπα ανακυκλώνονται επί 30 χρόνια και απλά αλλάζουν τα ονόματα των κομμάτων.

Πρόσφατα είχαμε εκλογές, όπου τέθηκαν πολλά ερωτήματα του τύπου, ποιόν να ψηφίσω και γιατί; Μιλήσαμε για αποτυχία και απαξίωση του πολιτικού συστήματος.

Ποιος λέει ότι το πολιτικό σύστημα απέτυχε;

Προσωπικά πιστεύω ότι πέτυχε με τον καλύτερο τρόπο. Πως;

Μα είναι ένα πολιτικό σύστημα έτσι δομημένο, ώστε μια συμμορία επιχειρηματιών, με τη συνεργασία πολιτικών και δημοσιογράφων, αλλά και δικαστικών ενίοτε, να κρατούν αποχαυνωμένο το λαό, ώστε αυτοί να λυμαίνονται τον πλούτο της χώρας. Δεν το πέτυχαν τόσα χρόνια;

Ποιος Έλληνας, που διαθέτει στοιχειώδη νοημοσύνη, πιστεύει ότι μπορεί να υπάρξει έστω και ένας έντιμος πολιτικός ή δημοσιογράφος; Για έντιμο επιχειρηματία δεν θα μιλήσω, απλά γιατί θεωρώ λογικό ότι κάθε άτομο αγωνίζεται να βελτιώσει τη ζωή του, να κερδίσει περισσότερα χρήματα και να ανέβει κοινωνικά. Για να μη τρώμε όμως ο ένας τις σάρκες του άλλου, υποτίθεται ότι έχουμε δημιουργήσει κράτος, με μηχανισμούς, οι οποίοι προστατεύουν τον αδύναμο πολίτη από τις αυθαιρεσίες του πλούσιου και ισχυρού.

Ισχύει όμως αυτό; Μάλλον όχι. Βλέπουμε πολιτικούς και δημοσιογράφους να έχουν αποκτήσει απίστευτες περιουσίες, αφού δεν ασκούν το λειτούργημα τους με εντιμότητα, αλλά με γνώμονα το κέρδος. Γιατί ένας μεγαλοδημοσιογράφος, που τσεπώνει 30-40.000 ευρώ μηνιαίως να ασχοληθεί με την αλήθεια; Κορόιδο είναι; Να χάσει τη θέση του και τα λεφτά; Γιατί ένας πολιτικός να είναι έντιμος; Τι θα κερδίσει;

Και καταλήγουμε πάλι στο λαό. Πότε θα ξεσηκωθεί;

Γιατί να ξεσηκωθεί; Και αν ξεσηκωθεί, να κάνει τι; Να κάψει το παρκαρισμένο αυτοκίνητο του γείτονά του; Ή να σπάσει το μαγαζί του άλλου γείτονά του; Μήπως να κατεδαφίσει το κτίριο της Βουλής; Και μετά τι; Να πληρώσει παραπάνω φόρους για να το ξαναχτίσουμε;

Τι; Τι;

Στην Αργεντινή τι έγινε; Μία από τα ίδια. Και στο τέλος, αφού υποτίθεται ότι ξεσηκώθηκε ο λαός, πάλι οι πλούσιοι βρέθηκαν να είναι πλουσιότεροι, οι φτωχοί φτωχότεροι και τα ίδια πολιτικά πρόσωπα συνεχίζουν να κυβερνούν. Άλλαξε κάτι;

Όπως το βλέπω εγώ, ο λαός είναι απελπισμένος γιατί ακριβώς δεν ξέρει τι να κάνει.

Άντε να γίνει καμιά ταραχή όταν σφίξει η πείνα τους πολλούς, αλλά μέχρι εκεί.

Η λύση είναι να βρεθεί ένας έντιμος ηγέτης που θα αναλάβει την εξουσία με μη δημοκρατικό τρόπο, ο οποίος θα βάλει το συμφέρον της πατρίδας πάνω από τη ζωή του και έχοντας απόλυτη εξουσία για μια πενταετία, θα θεραπεύσει τα κακώς κείμενα, τιμωρώντας με παραδειγματικό τρόπο όλους όσοι κυβέρνησαν τα τελευταία 30 χρόνια. Τιμωρώντας τους κατά παράβαση της σημερινής νομοθεσίας, χωρίς να τους αναγνωρίσει δημοκρατικά δικαιώματα. Δημεύοντας τις τεράστιες περιουσίες που απέκτησαν με ανήθικο τρόπο σε βάρος του λαού. Διαφορετικά, η συμμορία των διεφθαρμένων πολιτικών – δημοσιογράφων – επιχειρηματιών πάλι θα τη γλιτώσει, αφού φρόντισε μεθοδικά να δημιουργήσει το θεσμικό πλαίσιο που της δίνει ασυλία.

Με λίγα λόγια, ο χρόνος μας τελείωσε και δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια να περιμένουμε σωτηρία μέσα από δήθεν δημοκρατικές διαδικασίες, οι οποίες, ως συνήθως, οδηγούν σε αμνήστευση των ενόχων. Και μπορεί διάφοροι δήθεν δημοκράτες να αντιδράσουν στην άποψή μου, αλλά έλεος πια. Χορτάσαμε από αυτή την ελληνική δημοκρατία τόσα χρόνια. Δεν αντέχουμε άλλη πια.